Ο άνθρωπος στην οργανωμένη κοινωνία απέκτησε την τάση να συγκεντρώνει χρήματα και να τα αποταμιεύει. Σε αυτό πολλές φορές τον οδηγούσαν η ανασφάλεια, η αβεβαιότητα και ο φόβος που ένοιωθε λόγω των πολέμων και των φυσικών καταστροφών που είχε να αντιμετωπίσει, αλλά και η ελπίδα ότι αποκρύπτωντάς τα θα μπορέσει να τα χρησιμοποιήσει στο μέλλον.

Το φαινόμενο αυτό στην αρχαιότητα ονομάζεται αποθησαυρισμός. Πολλές φορές οι αρχαιολόγοι βρίσκουν στις ανασκαφές θησαυρούς, κυρίως από νομίσματα, που φυλάσσονταν μέσα σε αγγεία, που ονομάζονται θησαυράρια.

Το Νομισματικό Μουσείο, τιμώντας την Παγκόσμια Ημέρα Αποταμίευσης παρουσιάζει το «Θησαυρό από το Μούλκι Κορινθίας», που βρέθηκε το 1958.  Αποτελείται από εκατόν σαράντα εννέα (149) ασημένιες υποδιαιρέσεις αρχαίων νομισμάτων. Τα νομίσματα ανήκαν σε πόλεις-κράτη της ευρύτερης περιοχής – Σικυώνα, Φλιούντα, Τεγέα, Στύμφαλο, Άργος, Ήλιδα- αλλά και της απέναντι ηπειρωτικής χώρας μέχρι τη Λοκρίδα και την Αίγινα, μαρτυρώντας τη νομισματική κυκλοφορία τον 4ο αιώνα π.Χ..

Τα νομίσματα αποθησαυρίστηκαν γύρω στα 350-300 π.Χ. και ο κάτοχός τους, για να τα προφυλάξει, τα τοποθέτησε μέσα σε ένα μελαμβαφές (με μαύρη βαφή) αγγείο, που ονομάζεται αμφορέας-πελίκη.