Ο θησαυρός βρέθηκε το 1954 στην περιοχή του Ιπποδρόμου στη Θεσσαλονίκη. Αποτελείται από 13 αργυρά ευρωπαϊκά νομίσματα του 16ου και των αρχών του 17ου αι.: 1/16 scudo Nicolo da Ponte Βενετίας (1578-1585), 1 τάληρο Matthias II (1612-1619), 5 τάληρα αρχιδούκα Ferdinandus (1564-1595), 1 8reales και 1 2reales Philippus III (1598-1621), 1/2 franc Henri IV (1589-1610), 2 3gros. Sigismundus III (1587-1632), 1 tallero Ferdinandus Medici (1587-1609), και πρέπει να αποκρύφθηκε γύρω στο 1615. Μετά την υποτίμηση του οθωμανικού άσπρου το 1585, οι ευρωπαϊκές δυνάμεις που διατηρούν εμπορικές σχέσεις με την Οθωμανική αυτοκρατορία πλημμυρίζουν τις αγορές της με τα νομίσματα τους. Τα πρώτα ευρωπαϊκά νομίσματα με έντονη παρουσία στις ευρωπαϊκές επαρχίες των Οθωμανών, ήδη από τα τέλη του 16ου αι., είναι τάληρα της γειτονικής αυτοκρατορίας των Αψβούργων. Οι ευρωπαϊκές νομισματικές εκδόσεις απολαμβάνουν μεγάλης εκτίμησης από τους πληθυσμούς του ελλαδικού χώρου ως φερέγγυα νομίσματα και αποθησαυρίζονται συστηματικά, όπως δείχνει και ο συγκεκριμένος θησαυρός από τη Θεσσαλονίκη.
Θεσσαλονίκη
Η Θεσσαλονίκη είναι η σημαντικότερη πόλη του ελλαδικού χώρου καθ’ όλη την οθωμανική περίοδο. Μετά την άφιξη των Εβραίων στην πόλη, από το τέλος του 15ου αι. και εξής, θα είναι το σημαντικότερο λιμάνι και εμπορικό κέντρο του Αιγαίου, για να υποκατασταθεί στη συνέχεια από τη Σμύρνη. Η εμπορική της σημασία φαίνεται και από το γεγονός ότι από τα τέλη του 17ου αι., εγκαθίστανται εδώ προξενεία των πιο σημαντικών ευρωπαϊκών εμπορικών δυνάμεων, της Γαλλίας, της Βενετίας, και αργότερα της Αγγλίας και της Ολλανδίας. Με δεδομένο τον πολυεθνικό χαρακτήρα της πόλης, κατά τη διάρκεια του 18ου αι., το ελληνικό της στοιχείο ενισχύεται με διαδοχικούς εποικισμούς από τη μακεδονική ύπαιθρο και τα χρόνια που προηγούνται της επανάστασης του 1821 διεκδικεί την πρώτη θέση στην πόλη. Ο πληθυσμός της Θεσσαλονίκης στις αρχές του 20ου αι. υπερβαίνει τις 100.000, και είναι ίσος περίπου με αυτόν των Αθηνών.