Βρίσκεστε εδώ
Κάτοψη του Β’ ορόφου του Ιλίου Μελάθρου
Στη Δύση οι Λαοί των Μεγάλων Επιδρομών έκοψαν νομίσματα τον 5ο αιώνα ακολουθώντας υστερορωμαϊκά και βυζαντινά πρότυπα. Στα μέσα του 8ου αιώνα τέθηκαν οι βάσεις του δυτικοευρωπαϊκού νομισματικού συστήματος, το οποίο μέχρι και το 12ο αιώνα χαρακτηρίζεται από την κυριαρχία του αργύρου. Από τον 13ο αιώνα η σταθερή δομή των νέων ευρωπαϊκών κρατών, η ανάπτυξη εμπορικών δικτύων και η διεθνοποίηση των συναλλαγών συνέτειναν σε ένα κοινώς αποδεκτό νομισματικό σύστημα, όπου δέσποζαν τα χρυσά και αργυρά νομίσματα των ιταλικών πόλεων. Την ίδια εποχή στον ελληνικό χώρο παράγονταν και κυκλοφορούσαν και νομίσματα των φραγκικών κρατιδίων. Στην Ανατολή τον 7ο αιώνα τα πρώτα αραβικά νομίσματα διαδέχτηκαν την αργυρή νομισματοκοπία του περσικού βασιλείου των Σασανιδών. Αρχικά υιοθέτησαν σασανιδικά και βυζαντινά πρότυπα, αλλά γρήγορα έγιναν ανεικονικά φέροντας επιγραφές με θρησκευτικό και πολιτικό περιεχόμενο. Από τα μέσα του 8ου αιώνα χαλιφάτα και κρατίδια έκοψαν χρυσά, αργυρά και χάλκινα νομίσματα ακολουθώντας ένα σχεδόν ομοιογενές νομισματικό σύστημα προσαρμοσμένο στις εμπορικές δραστηριότητες του ανατολικού κόσμου.
Σόλιδος Ουιτίγιδος, ηγεμόνα Οστρογότθων (536-540 μ.Χ.) στο όνομα του Ιουστινιανού. ΝΜ 462/1999 Αργυρό δουκάτο (grosso) Βενετίας, 1249-1253 (δόγης Marino Morosini). NΜ 1031 Χαλκάργυρο δηνάριο τορνέσιο Γουλιέλμου Βιλλαρδουίνου (Πριγκιπάτο Αχαϊας), 1246-1278. ΝΜ 5217 Dinar, al-Walid Α΄, 705-715. NΜ 85/2000