H διαθήκη του Ερρίκου Σλήμαν

Εφόσον το επιθυμείτε, μπορείτε να διαβάσετε στη συνέχεια ολόκληρη τη διαθήκη του Ερρίκου Σλήμαν αλλά και την Έκθεση Απογραφής της κινητής και ακίνητης περιουσίας του, που πραγματοποιήθηκε μετά το θάνατό του, προκειμένου να αξιοποιηθεί στην εκτέλεση της διαθήκης του.

Η διαθήκη του Ερρίκου Σλήμαν (1889), με την οποία διαμοιράζει την περιουσία του στα τέσσερα τέκνα του, καθώς στη σύζυγό του Σοφία Σλήμαν, το γένος Εγκαστρωμένου, είχε σε πρότερο χρόνο αφήσει με δωρεά την οικία τους επί της οδού Πανεπιστημίου, την καλούμενη «Ιλίου Μέλαθρον» (με το οικόπεδο και τα εντός αυτής υπάρχοντα), εμπεριέχει στοιχεία που συνδέονται επίσης με το έργο και την προσωπικότητα του πρωτοπόρου της αρχαιολογικής έρευνας.

Με τη διαθήκη του μεριμνά καταρχάς για το ποιος θα κληρονομήσει τις τρωικές και ελληνικές αρχαιότητες που βρίσκονται στην κατοχή του αλλά και για τα πνευματικά δικαιώματα επί των βιβλίων που έχει συγγράψει σχετικά με τις αρχαιολογικές θέσεις που ανέσκαψε και μελέτησε. Ενδιαφέρουσα πτυχή αποτελεί και η φροντίδα που επέδειξε για το οικογενειακό του μαυσωλείο, τη σχεδίαση και την ανέγερση του οποίου είχε αναθέσει στον Ερνέστο Τσίλλερ. Τα σχέδια τα είχε εγκρίνει ο Σλήμαν πριν από το θάνατό του· και μάλιστα παρείχε οδηγίες στους εκτελεστές της διαθήκης του, προσδιορίζοντας μέχρι και τα χρώματα του τάφου, «[…] να χρωματισθή ο θάλαμος ούτος με δείγματα του Ορχομενού και της Πομπηίας […]», καθώς και τον άνθρωπο που θα επέβλεπε το έργο. Η διαθήκη του Σλήμαν συνιστά κείμενο που εμπεριέχει πολυδιάστατες πληροφορίες ιστορικού ενδιαφέροντος.

Η απογραφή της κινητής και ακίνητης περιουσίας του Σλήμαν πραγματοποιήθηκε σε τρεις διαφορετικές ημέρες κατά τον Δεκέμβριο του 1890 και τον Ιανουάριο του 1891. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η λεπτομερής αναφορά στις τρωικές και ελληνικές αρχαιότητες που βρίσκονταν στην οικία του, στο «Ιλίου Μέλαθρον», όπου σήμερα στεγάζεται το Νομισματικό Μουσείο. Οι εν λόγω αρχαιότητες απογράφονται ανά χώρο, συμβάλλοντας στην ανασύνθεση της ατμόσφαιρας της οικογενειακής του εστίας στα τέλη του 19ου αιώνα και παράλληλα αναδεικνύοντας τη θέση που κατείχαν ως εξέχοντα κομμάτια της καθημερινότητας του αρχαιογνώστη ερευνητή.

Συντάκτης: Ιστορικό Αρχείο της Εθνικής Τράπεζας, 31 Οκτωβρίου 2024